२०७८ फागुन २४ गते ११:५० गोपाल खनाल
‘सामाजिक न्याय र लैङ्गिक समानता दिगो विकासको सुनिश्चितता’ नारा लेखिएको ब्यानर लेखिएको भव्य मञ्चमा कार्यक्रम सुरु भयाे । अन्तर्राष्ट्रिय नारी दिवसको अवसरमा महिला, बालबालिका तथा जेष्ठ नागरिक मन्त्री गणेश राई प्रमुख अतिथि भएर कार्यक्रम उद्घाटन गरे ।
उद्घाटनपछि उनले भने- ‘अब सबै किसिमका विभेद अन्त्य हुनेछ ।’
कार्यक्रममा पछि बसेकाहरु बीच खासखुस सुरु भयाे ।
‘महिला मन्त्री पनि पुरुष’- उजेलीले भनी ।
‘भागबन्डा नमिलेर हाे । चेलिबेटी बेचबिखनका मुद्दामा जेल परेकाे छाेरा छुटाउन पनि उनलाई मन्त्री नभई नहुनेथ्याे, त्यही राेजे हाेला, मन्त्री भएको हप्ता दिनमै छाेराे छुट्याे’- मनमायाले थपी ।
गरगहनाले सजिएर गएका महिलाहरु सासू,नन्द,आमाजू, देवरानी,भाउजू यस्ताे र उस्ताे भनेर कुरा काट्न व्यस्त थिए ।
विदेशी भूमिमा पसिना बगाएर कमाएकाे सम्पतिसहित छाेराछाेरी बिचल्ली पारेर पाेइला हिडेकी श्रीमती पीडित सर्वेन्द्र न्याय खाेज्दै भाैतारिएकाे १५ दिन बित्याे ।
त्यति बेलै रेडियोमा समाचार बज्याे,’घाँसकाे भारीले थिचिएर शर्मिलाकाे ज्यान गयाे, उपचार अभावमा दुई सुत्केरीकाे निधन ।’
महिला अधिकारका चर्का भाषणमा ताली भने चर्कै बजिरहेको थियाे ।
समाचार लेख्न गएका पत्रकार याे सबै सुनेर अन्याेलपूर्ण मन लिएर फर्के ।
भाेलिपल्ट उनकाे समाचारकाे शीर्षक भने मन्त्रीकाे भाषण मै केन्द्रित थियाे ।
अर्का एक स्वतन्त्र लेखक पत्रकारले लेखे- ‘एकातिर भव्य नारी दिवस, अर्कातिर घाँसकाे भारीले थिचिएर नारी मर्न विवश’ उनकाे लेखमा सबै कुरा समेटिएको थियाे ।
Copyright © 2024 Bikash Media Pvt. Ltd.