काठमाडौं । एकातिर कमजोर आर्थिक अवस्था, अर्काेतिर स्तरीय उच्च शिक्षाको अभिलाषा । यी दुबै आवश्यकता र चाहना पूरा गर्न एक वर्षअघि बैतडीबाट काठमाडौं छिरेका थिए करन बहादुर कुँवर ।

काठमाडौं आउन सजिलो छ अहिले । केही दशक अघिको जस्तो हप्तौं पैदल हिडेर गाडी भेट्नु पर्दैन । दुरदराजका ग्रामीण बस्तीहरुसम्म सडक संजाल पुगेको छ । गाडी चल्न थालेका छन् । भलै, ती सडकको अवस्था दयनीय र हिउँदमा मात्रै गाडी चल्ने किन नहोस् ।

काठमाडौं आएपछि उनलाई दैनिकी चलाउन गाह्रो भयो । यस्तै समस्याको बीचमा कसैले सुनाइदियो-फुटपाथमा व्यापार गर्ने विकल्प । अनि आजभन्दा एक वर्ष अघिदेखि लागे काठमाडौंको रत्नपार्कमा रहेको आकासे पुलमाथि छालाको पेटी बेच्न ।

‘काठमाडौं त आइयो, खान बस्नको लागि पैसाको आवश्यकता पूरा गर्न सक्ने आर्थिक अवस्था घरपरिवारको थिएन, अनि जागिर खोज्न थालें, जागिर पाइएन, अनि फुटपाथमा पेटी बेच्न लागेको हुँ,’ करनले भने ।

नभन्दै उनको कमाई राम्रो हुन थाल्यो । व्यापारबाट आएको पैसाले कलेजको फी र कोठाभाडा तिर्न पुग्ने हुन थाल्यो ।

‘अलि अलि पैसा त घर पनि पठाउँथें,’ करनले सम्झिए ।

उनको दैनिकी ठिकै चलिरहेको थियो । कक्षा १२ मा पढ्दै थिए । विहान पढ्न जाने, दिउँसोदेखि रत्नपार्कमा छालाको पेटी बेच्ने । रमाइलै थियो उनको दैनिकी ।

यही बीचमा विश्वलाई त्राहिमाम बनाउँदै कोरोना भाइरस महामारी आयो । स्कूल कलेज बन्द भए । कलकारखनामा ताला लगाइयो । सरकारले देशव्यापी लकडाउन घोषणा गर्यो । कोरोना भाइरस संक्रमणको डरले सर्वसाधारण भित्रबाट चुकुल लगाएर कोठामै कोच्चिएर बसे ।

उनको पेशा नै फुटपाथको व्यापार । त्यस्तो त्रासदीको समयमा उनी आफै बाहिर निस्कने आँट गर्न सक्ने अवस्थामा थिएनन् । निस्के पनि प्रहरीले कारबाही गरिहाल्थ्यो । सकडमा मान्छे हिड्दैनथे । व्यापार हुने सम्भावना थिएन । झन् कीर्तिपुर बस्ने करनलाई रत्नपार्क आएर व्यापार गर्न सम्भव छदै थिएन । गाडी पनि कहाँ चलेका थिए र त्यो बेला !

अनि अरु नेपालीले जस्तै, दुःखको बेला फेरि घर सम्झिए करनले ।

कोरोना महामारीको समयमा उनी ७ महिना घर बसे । अलि पछि त अनलाइन कक्षा पनि सुरु भयो । अध्ययनको सँगै उनी घरायसी काम र खेतीपातीमा लागे ।

यही बीचमा कक्षा १२ को परीक्षा भयो । परीक्षा दिए । घरमा ७ महिना बसेपछि उनी फेरि काठमाडौं आएर आफ्नो व्यापार सुरु गरेका छन् । तर, कोरोना महामारी अघिको जस्तो व्यापार अहिले नभएको उनको अनुभव छ ।

‘दिनको ७÷८ सय त कमाई भैहाल्छ नि, महिनामा १५ देखि २० हजार रुपैयाँ बचाउँछु, महानगर आएर बेलाबेलामा हामीलाई लखेट्छ, त्यसरी लखेटेपछि अर्काे ठाउँमा गएर फेरि व्यापार गर्ने हो, यसपाली त महानगरले मात्रै होइन, कोरोनाले पनि लखेट्यो काठमाडौंबाटै, तरपनि डराएर मात्रै हुँदैन, बाँच्नको लागि पनि केही न केही गर्नै पर्यो नि,’ करनले हाँस्दै भने ।

सम्बन्धित शिषर्कहरु

एनआईसी एशिया बैंकको सहायक प्रमुख कार्यकारी अधिकृतमा अर्जुन खानिया

काठमाडौं महानगरको कार्यालय अब बिहान ९ बजे देखिनै खुल्ने

सरकारी सुविधा लिनेका छोराछोरी सामुदायिक विद्यालयमा पढाउनुपर्ने

चिनियाँ वैज्ञानिकले बनाए सेलफोन चार्ज गर्न सक्ने पहिरनयोग्य ब्याट्री

अमेरिकी कम्पनीहरू ठूलो लगानी लिएर नेपाल आउन चाहेका छन्ः अतुल

फुडमान्डु अब चितवनमा पनि, फुड अडरमा ३० प्रतिशतसम्म छुट