काठमाडौं । कुनै बिरामी मर्छ कि बाँच्छ, चिकित्सकलाई पहिल्यै थाहा भइसकेको छ । तरपनि डाक्टरले बाँच्छबाँच्छ भनेर हौसाइरहेका हुन्छ । डाक्टरले कहिले पनि मर्ने भन्दैन्, जबकि उनले पत्तो पाइसकेका छन् । यता, गर्भवती भएका महिलालाई डेलिभरी डेटचाँहि डाक्टरले पहिल्यै भनिदिन्छन् । अहिले नेकपा एमालेको हालत पनि उस्तै छ । आसन्न निर्वाचनका लागि एमालेका प्रतिनिधिहरुलाई भोट माग्न भ्याइनभ्याइ छ ।

उनीहरु जनताको घरघरमा पुगेका छन् । जनताहरु पनि तिनका हावादारी कुरा सुन्दै टाउको हल्लाइरहेका छन् । तर, मंसिर ४ पछि जनताहरुले एमालेको नतिजा निकाल्ने छन् । हिजो एमालेको कर्तुत त कसैले बिर्सिएका छैनन् । पार्टीका अध्यक्ष केपी शर्मा ओलीले आफ्नो स्वार्थका कारण एमालेलाई टुक्राटुक्रा बनाए । विगतदेखि एमालेसंगै जोडिएका माधव नेपाललाई पार्टी नै त्यागेर हिँड्नुपर्ने अवस्था बन्यो ।

पार्टीबाट अलग्गिएर आफ्नै पार्टी खोलेका माधवलाई अहिले ओलीले फेरि पनि एमालेमा ल्याउन जोडबल गरिरहेका छन् । उनले राम्रो पदको आश्वासन दिएर माधवलाई बोलाइरहेका छन् । तर, हिजो बालकोटको बालकनीमा बसेका उनलाई गद्दार भनेको कुराचाँहि ओलीले बिर्सिए छन् । एमालेले योचोटिको चुनाव जित्ला भनेर अपेक्षा गर्न छोडिसकेका छन् ।

भक्तपुर क्षेत्र नम्बर २ का उम्मेदवार महेश बस्नेतको अघिपछि हिँड्नेको संख्या पनि निकै न्यून छ । महेशले चुनाव जित्दैन् भनेर पक्कापक्की थाहा पाइसकेका उनका कार्यकर्ताहरुले नै उनको साथ छोडेका छन् । घरदैलो कार्यक्रममा हिँडेको पनि देखिदैन् । अन्य क्षेत्रमा पनि एमालेका उम्मेदवारहरुको यही हाल छ । पार्टी अध्यक्ष ओलीले प्रत्यक्ष र समानुपातिक गरेर १५० सीट ल्याउने दाबी गर्दै आएका छन् ।

तर जनताले आफ्नो पार्टीलाई भोट दिँदैनन् भनेर जनताले थाहा पाइसकेका छन् । केही दिनअघि एउटा कार्यक्रमलाई सम्बोधन गर्दै ओलीले भने,‘गठबन्धनले बहुमत ल्याएपनि ६ महिना सरकार टिक्दैन् ।’ उनलाई गठबन्धनले बहुमत ल्याँउछ भनेर त थाहा भइसकेको रहेछ । गठबन्धनकै सरकार आँउछ भन्ने पनि उनले भेउ पाइसकेका छन् । तर, जुन सरकार आएपनि आफूहरुले ६ महिना टिक्न नदिने उनले बताए ।

एमालेका उम्मेदवारहरु घरदैलोमा पुग्दा जनताले गुनासो मात्र पोख्छन् । एक त ओलीले दुई चोटि सांसद् विघटन गरे । अर्कोतिर उनको घमण्डले पार्टी फुटेर टुक्राटुक्रा भयो । पाँच हजार दिने भनेको वृद्धभत्ता पनि भाषणमै सीमित भएका कुराहरु पनि जनताले उठाइरहेका छन् । शेरबहादुर देउवाले दीर्घरोगीलाई दिने भनेको भत्ता पनि उनले कटौती गरिदिएपछि जनताहरु आक्रोशित भएका छन् ।

२०७४ सालको चुनावमा प्रत्यक्ष जितेका क्षेत्रहरु एमालेले गुमाउदै छ । २०७० सालको चुनावमा भक्तपुर क्षेत्र नम्बर २ बाट बस्नेतले जम्मा १६ हजार भोट ल्याएका थिए । नेपाली कांग्रेसले २१ ह्जार मत ल्याएर विजयी हासिल गरेको थियो । २०७४ को चुनाव नेकपा माओवादी केन्द्र र एमालेबीच एकीकरण भएको थियो । जसले गर्दा बस्नेतले जीत हासिल गरे । माओवादीको साथ नपाएको भए बस्नेतले जित्नु असम्भवझैं हो ।

आसन्न चुनावमा बस्नेत १० देखि ११ हजार भोटमा खुम्चिने आकंलन लगाउन थालिएको छ । अरु जिल्लामा पनि एमालेका प्रतिनिधि खुम्चिने छन् । अनि एमालेले कहाँबाट बहुमत ल्याउँछ ? ओली सरकार बन्न कसरी सम्भव छ ? ओलीले भनेको बेलामा बुद्दि नपुर्याउदा एमाले त सिद्धियो । जनताबाट पनि नङगियो । २०७४ फागुन ३ गते ओलीको सरकार बन्नुअघि उनले माओवादी अध्यक्ष प्रचण्डसंग एउटा सम्झौता गरेका थिए ।

पार्टीको अध्यक्ष र देशको प्रधानमन्त्री आधाआधा कार्यकाल चलाउने सहमति भएको थियो । पछि आएर ओली आफ्नो प्रतिबद्धताबाट पन्छिए । उनले प्रचण्डलाई ढाड देखाइदिए । ओलीले उक्त सम्झौता पूरा गरेको भए आज अन्य पार्टीलाई शिला खोजेझै खोज्नुपथ्र्यो । माओवादीलाई भित्तामा पुर्याउन खोज्दा ओली आफैं सिद्धिए । प्रचण्ड जहाँको त्यही अडिग भएर बसेका छन् ।
ओली ‘घर न घाट’ को बनेका छन् ।

उखान टुक्काले देश चल्दो नरहेनछ भन्ने जनताले थाहा पाइसकेका छन् । आफ्नो उखान टुक्का नबिक्ने भएपछि ओलीले पनि भन्न छोडिदिए । ओलीको राजनीति सकियो । एमाले पत्तासाफ भयो । मंसिर ४ पछि एमालेलाई दिँउसै बत्ती बालेर खोज्नुपर्छ । ओलीसंग विचार र सिद्धान्तको अभाव छ । उनीसंग देश र जनताका लागि काम गर्न क्षमता पनि छैन् ।

हिजो ओली प्रधानमन्त्री भएको बेला फाइदा लिनेहरुचाँहि उनको दाँयाबाँया हिँडिरहेका छन् । फेरिपनि फाइदा लिन सकिन्छ कि ? भनेर ओलीको गुलामी गर्दै आएका छन् । तर, सर्वसाधारणहरु एमालेको पछि लाग्न छोडेका छन् । उनको कार्यक्रम जान पनि जनताले छोडिसकेका छन् । एमालेले कति सीट ल्याउँछ भनेर सोध्यो भने जनताहरु नेपाल मजदुर किसान पार्टीको जस्तै हाल हुने बताउँछन् ।

हेर्दाहेर्दै एमाले सखाप हुने भो । ओली भित्तामा पुग्ने भए । अझैपनि जनतालाई भ्रममा पारेर मत लिन सक्छु कि भन्नेमा ओली छन् । जुन असम्भव छ । ग्याँस, पानी जहाज, रेल र घरघरमा चुलो भनेर जुन भ्रममा पार्न उनले खोजेका छन्, जनताले अब पत्याउदैनन् । चुनावपछि ओलीले विकल्पको रुपमा प्रचण्डलाई फकाउन सक्छन् । गठबन्धन तोड्न उनले अनेकौं कोसिस गर्ने निश्चित छ ।

प्रचण्डलाई प्रधानमन्त्री बन्न दिने शर्तमा सरकारमा जाने रणनीति उनले तयार पार्न सक्छन् । ओलीबाट प्रचण्डले धेरै धोका खाइसकेका छन् । उनले ओलीको सबै आनीबानी राम्ररी बुझिसकेका छन् । त्यही भएर पनि प्रचण्डले ओलीमाथि विश्वास गर्ने आश न्युन छ । एमालेले तालमेल गरेको राप्रपा नेपाल, राप्रपा र जनता समाजवादी पार्टीबाट केही आश नगर्दा नै बेस हुन्छ ।

उपेन्द्र यादव, कमल थापा र राजेन्द्र लिङदेन अवसरवादी नेता त हुन् । यस्तालाई कसले भोट दिन्छ ? ओली राजवादी हुन् भन्ने कुरा जनताले थाहा पाइसकेका छन् । उनले खुलस्त नपारेपनि उनको कुरामा राजतन्त्र झल्किन्छ । ओली आए भने राजतन्त्र फर्किन्छ भन्ने त निश्चित छ । एमालेले आफ्नो सिद्धान्त र विचार छोडिसकेको छ । राप्पाको सिद्धान्त बोकेर हिँडेको छ ।
आफ्नो गन्तव्य कहाँ हो भनेर एमालेले बिर्सिसकेको छ ।

७० वर्ष नाघेका व्यक्ति कुनै पनि जिम्मेवारीमा बस्न नपाउने भनेर एमालेले केही वर्षअघि विधान बनायो । केही नेताहरु ७० वर्ष कटेपछि पार्टीको जिम्मेवारीमा बसेनन् । तर, ओली त ७२ वर्ष भइसकेका छन् । यस्तो व्यक्ति पार्टीको अध्यक्ष, चुनाव जित्यो भने देशको प्रधानमन्त्री । यस्तो व्यक्तिलाई जनताले भोट हाल्छन् ?

त्यहीमाथि पनि बिरामी मान्छे । बोल्नका लागि पनि कुर्सीको आवश्यक पर्छ । तैमाथि पनि दुईचोटि सांसद् विघटन गरिसकेका छन् । अनि जनताले यस्तो असक्षम व्यक्तिलाई भोट हालेर प्रधानमन्त्री बनाउने ? अलिक नौंलो व्यक्ति भएको भए पनि भोट हाल्थे होला । विगतदेखि वर्तमानसम्म उही पूराना अनुहार हेर्दै आएका छन्, जनता । एमाले १० वर्षअघि पार्टी थियो ।
अहिले त्यही एमाले ओलीको निजी कम्पनी भयो ।

६४ वर्ष भएका भीम रावललाई बुढो भनेर टिकट नदिने । अनि आफु ७२ वर्ष भएको व्यक्तिचाँहि पदमा टाँसिएर बसिरहने । अझै पाँच वर्ष देशको प्रधानमन्त्री हुन्छु रे । यस्तो फट्याहा गफ कसले पत्याउँछ ? जनता मुर्ख छन् ? ओलीलाई घेरेर राख्ने ईश्वर पोखरेल, शंकर पोखरेल, विष्णु पौडेल, महेश बस्नेत, गोकुल बाँस्कोटा, कोमल वलीको दुर्दशा चुनावपछि शुरु हुन्छ ।

यिनीहरुकै भविष्य अन्धकार छ, त्यसपछि ओलीलाई कसले घेर्ने ? २०६५ सालमा आर्मीका चिफ रुक्माङ्गद कटवाललाई जिम्मेवारीबाट हटाउँदाखेरि प्रचण्डले राजनीमा दिनुपरेको थियो । त्यतिखेर एमालेका अध्यक्ष झलनाथ खनालले हटाउन भनेर सहमति दिएका थिए । प्रचण्डले मन्त्रिपरिषद्बाट निर्णय गरेर राष्ट्रपति रामवरण यादव कहाँ पठाए । तर, राष्ट्रपतिले उक्त निर्णयलाई सदर गरिदिएनन् ।

प्रचण्डले नैतिकताका आधारमा तुरुन्त राजनीमा दिए । २०६५ मा राजनीमा दिएका प्रचण्डले बल्लतल्ल २०७३ सालमा प्रधानमन्त्री पाए, त्योपनि कांग्रेसको समर्थनमा । अब ओलीको पनि प्रधानमन्त्री हुने दिन सकियो । उनी बाँचुञ्जेल नेपालको प्रधानमन्त्री हुँदैनन् । एकचोटि गुमाइसकेपछि त्यो अवसर पाउन वर्षौ प्रतिक्षा गर्नुपर्छ । ओलीले अझै पनि म देशको प्रधानमन्त्री हुन्छु भन्नु दिँउसै सपना देखेजस्तै हो ।

सम्बन्धित शिषर्कहरु

एक रुपैयाँ बचतबाट बन्यो आठ करोडको पुँजी

अमेरिकी सहरमा विमानस्थल राजमार्ग र प्रमुख पुलहरू बन्द

सीप मेला आयोजना गर्दै काठमाडौं महानगर, १५ हजारलाई रोजगारमूलक तालिम दिने 

सेवाग्राहीको विश्वास जित्दै जनस्वास्थ्य प्रयोगशाला, सस्तोमा गुणस्तरीय सेवा

महालेखापरीक्षकमा तोयम राया सर्वसम्मत अनुमोदन

सामाजिक विकास कार्यालयमा भ्रष्टाचार, ५ जनाविरुद्ध मुद्दा